Hakkımda

Ben Furkan. Sporla ilk tanıştığımda 12 yaşındaydım. O yaşlarda ne imkânım vardı ne de etrafımda yol gösterecek biri. Spor salonuna gitmek lükstü, doğru düzgün beslenmek ise hayaldi. Ama azmim ve inancım vardı. Elime geçen bir çift dambılla başladım çalışmaya. Sonra kendi ellerimle, yokluktan beton halter yaptım. Çünkü biliyordum ki çare arayan bulur, gayret eden yolunu açar.

İlk gelişmeye başlayan kaslarımı aynada gördüğümde, içimde yanan hırs ateşi büyümeye başladı. “Bir gün bu ülkede adımı altın harflerle yazdıracağım,” dedim. Hatta bir dönem öyle hırslıydım ki, 14-15 yaşlarımda steroid kullanmayı bile ciddi ciddi düşünmeye başladım. Olimpiyat hayalleri kuruyor, en genç yaşta zirveye çıkmayı hedefliyordum. Ama bir şey eksikti…
 

İşte tam da bu noktada, içimde bastıramadığım bir boşlukla karşılaştım: Maneviyat.
Ben aslında 10 yaşımda hafızlık yapmış, iki yıl boyunca yatılı medresede Kur’an eğitimi almış biriydim. Kalbimde her zaman İslam’a dair bir öz vardı. Ama o dönem, bu özün üzeri dünya hırsıyla örtülmüştü. Ve sonunda fark ettim ki, kalbimdeki huzur; kaslarda değil, Allah’a olan yakınlıkta saklıydı.

​

Bu farkındalıkla birlikte steroid düşüncelerini de, sahte başarı hedeflerini de İslam uğruna elimin tersiyle ittim. Spora “doğal” devam etmeyi, Rabbimin verdiği vücutla en iyisini yapmayı tercih ettim. Ve işte o andan sonra hayatımın yönü değişti. Sadece fiziksel gelişimi değil, ruhsal derinliği de hedefleyen bir yolculuğa çıktım.

Bugün sosyal medyada binlerce kişiye ulaşıyor, sadece antrenman ve beslenme değil, maneviyat dolu bir yaşamın da mümkün olduğunu gösteriyorum. Çünkü biliyorum ki, güçlü bir vücut da, sağlam bir iman da aynı disiplinden beslenir: sabır, azim ve tevekkül.

​

Ben bu yolda, hem sporcuya hem mümine rehberlik etmek için buradayım. Çünkü inanıyorum:
Kaslar geçicidir, ama Allah rızasıyla yapılan emek kalıcıdır.